تجربه خواندن سفرنامههای منصور ضابطیان به قدری دلپذیر است که خواننده حس میکند تمام مسیر شهر به شهر با او همسفر بوده وزش نسیم از کناره اقیانوس اطلس و دریای مدیترانه صورتش را نوازش کرده غذای محلی خورده صوت موذن را بر مناره به گوش جان شنیده در پیچ واپیچهای مدینا گم شده و لذتی وافر از این سفر برده است.