هر چه کنی به خود کنی؛ گر همه نیک و بد کنی

در فرهنگ ایرانی این معنا جا افتاده است که «هر چه کنی به خود کنی؛ گر همه نیک و بد کنی»، یا «تو نیکی کن و در دجله انداز؛ که ایزد در بیابانت دهد باز». این به معنای نیکی کردن به دیگران، بی چشمداشت از آنان است، چرا که بازگشت این نیکی و احسان در نهایت به خود فرد است.

و از فرازی برتر، احسان به دیگران همان احسان به خود دانسته شده است

مهربانی(فیلم کوتاه)

محصول تایلند

۳ دقیقه