سقوط خفاشی به همراه دوربین 360 درجه

شاید آرزوی خیلی ها باشد اما قطعا کار هر کسی نیست؛ هر کسی دل و جرأت پرواز در آمان را ندارد مخصوصا اگر شخص پرنده با لباس باله دار به دل آسمان بزند و پرواز را با یکی از خطرناک ترین ورزش های هوایی تجربه کند؛ آن هم در رشته ای به اسم وینگ سوئیت که ورزشکارانش با پوشیدن لباس هایی خفاشی شکل در آسمان و بین کوه ها و دره های پرواز می کنند. 

برای خیلی ها دیدن تصاویر ورزشکاران این رشته دلهره آور و باورنکردنی است؛ نشانه ای که ثابت می کند سقوط آزاد با لباس باله دار کار هر کسی نیست. ماجرای رضا گل مرادی و وینگ سوئیت برمی گردد به سال ها پیش؛ روزهایی که این جوشکار حرفه ای برای اولین بار تصاویر انسان های پرنده ای را دید که در حالی که لباس های مخصوص این رشته را پوشیده بودند در هوا معلق بودند و از همان موقع به این فکر افتاد که با این لباس ها بپرد!

این رشته ورزشی هیجان انگیز آن روزها هنوز در کشورمان شناخته نشده بود و افراد کمی می دانستند وینگ سوئیت چیست و چطور انجام می شود. با این حال وسوسه پرش در این رشته به جان رضا افتاده بود؛ همین شد که بعد از کلی تحقیق تصمیم گرفت برای یادگیری وینگ سوئیت کوله بارش را ببندد و برای اینکه این ورزش را به صورت حرفه ای یاد بگیرد، راهی کشوری دیگر شود: «بعد از کمی جستجو متوجه شدم برای اینکه بتوانم این لباس های باله دار را بپوشم و بین زمین و آسمان مانور بدهم باید رشته سقوط آزاد را به صورت کامل یاد بگیرم. مربی که سر این کلاس ها بود به من گفت که هم باید بالاترین مدرک را در رشته سقوط آزاد داشته باشی و هم تعداد پرش هایت قابل توجه باشد تا بتوانی این لباس های خفاشی شکل را بپوشی و بپری! همچنین توضیح داد که پرش با این لباس ها با پرش های معمولی که در سقوط آزاد خواهم داشت تفاوت زیادی دارد.»

رضا با خودش تصمیم گرفته بود که در این رشته هوایی خطرناک و هیجان انگیز حرفه ای شود، به همین خاطر مدرک سقوط آزادش را از کشور آمریکا گرفت و هر روز در باشگاه حاضر شد و تمرین کرد. تعداد پرش هایش که به عدد 60 رسید تصمیم گرفت در اولین مسابقه سقوط آزاد که در امارات برگزار می شد شرکت کند؛ حضوری که موفقیت آمیز بود و اولین مدال نقره وینگ سوئیت را برای کشورمان به ارمغان آورد.

مدال آوری در اولین مسابقات حرفه ای این رشته به او اعتماد به نفس زیادی داد و انگیزه ای شد تا فعالیتش را حرفه ای تر دنبال کند. بعد از این مسابقات باز هم در سر کلاس های پرش سقوط آزاد در امارات حاضر شد و مدرک B و بعد از 200 پرش مدرک C خود را هم دریافت کرد و در این میان توانست مدرک مربیگری هم بگیرد. حالا دیگر سبک زندگی اش تغییر کرده بود. او هم یک مربی سقوط آزاد شده بود و هم یک جوشکار فوق العاده بود که باید کارگاهش را اداره می کرد.

حالا دیگر تعداد پرش هایش به عدد 500 رسیده بود و برای دریافت آخرین مدرک بین المللی در این رشته به نام ای اف اف تلاش می کرد. در کشورمان کسی موفق نشده بود تا این سطح جلو برود اما او با مدرک بین المللی به کشورمان برگشت. حالا مدت هاست که علاقمندان وینگ سوئیت را از دوره مبتدی تا حرفه ای آموزش می دهد.

رضا گل مرادی دوس ال پیش موفق شد به آرزویش برسد و با لباس های خفاشی از آسمان به زمین سقوط کند: «بعد از اینکه 200- پرش سقوط آزاد داشتم توانستم از مربی ام اجازه شرکت در کلاس های وینگ سوئیت را بگیرم و در کلاس هایش شرکت کنم. هیچ وقت یادم نمی رود زمانی که برای اولین بار با این لباس ها روی آسمان کشور امارات پریدم، بسیار شوکه شدم. من 200 بار از ارتفاع 14 هزار پا به سمت زمین سقوط کرده بودم اما هیجان این رشته که زیرمجموعه رشته سقوط آزاد است با خود رشته سقوط آزاد تفاوت زیادی دارد. بگذارید اینطوری مثال بزنم؛ انگار تا آن لحظه من با یک اتومبیل فولکس واگن رانندگی می کردم و حالا سوار یک ماشین آخرین مدل فراری شده بودم! یعنی سرعت و هیجان این پرش خیلی بیشتر بود.»