ویدیوی بعدی
ویدیوهای پیشنهادی
نیمی از ماهواره‌های مدار زمین استفاده از داده‌های اقلیمی را محدود می‌کنند
نیمی از ماهواره‌های مدار زمین استفاده از داده‌های اقلیمی را محدود می‌کنند
دانشمندان و سیاست‌گذاران برای درک و اقدام در مورد تغییرات اقلیمی به اطلاعات و داده‌های ماهواره‌ای نیاز دارند. با این حال بیش از نیمی از ماهواره‌های طبقه‌بندی‌نشده در رده‌ی محرمانه که کار نظارت بر زمین را بر عهده دارند، به طریقی با محدودیت‌هایی مواجه هستند.
وقتی دولت‌ها افراد یا نحوه‌ی استفاده‌ی آن‌ها از اطلاعات ماهواره‌ای را محدود می‌کنند، روند پیشرفت علم نیز کند می‌شود. حالا که روند جذب سرمایه‌ی اقلیمی در آمریکا در معرض خطر قرار دارد، باید از دسترسی پژوهشگران و سایرین به اطلاعات جمع‌آوری‌شده‌ی ماهواره‌ای اطمینان حاصل شود.
پرسش این است که چرا برخی از کشورها تصمیم بهمحدود کردن داده‌های ماهواره‌ای می‌گیرند؛ درحالی‌که بقیه به‌راحتی اطلاعات را در اختیار عموم قرار می‌دهند؟ کتاب فضای باز با استفاده از مجموعه‌ای از مطالعات موردی تاریخی و همچنین با بررسی گسترده‌ی شیوه‌های ملی، نشان می‌دهد که چگونه نگرانی‌های اقتصادی و اولویت‌های آژانس‌ها، شیوه‌ی رفتاری ملل درخصوص برخورد با اطلاعات را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
ماهواره‌ها می‌توانند از اقیانوس‌ها، مناطق قطبی و سایر مناطق کم‌جمعیتی که نظارت انسانی بر آن‌ها سخت است، اطلاعات جمع‌آوری کنند. آن‌ها همچنین به‌طور مداوم براساس دو عامل مکان و زمان اطلاعات جمع‌آوری می‌کنند که چنین کاری می‌تواند دقت زیادی در پژوهش درمورد تغییرات اقلیمی به وجود بیاورد.
به‌عنوان مثال، دانشمندان از اطلاعات ماهواره‌ی آمریکایی آلمانی گریس، برای اندازه‌گیری توده یخ زمینی قطب شمال و جنوب استفاده می‌کنند. گریس با جمع‌آوری منظم اطلاعات در بازه‌ی زمانی 15 ساله متوجه کاهش اندازه در ورقه‌های یخ زمینی قطب جنوب و گرینلند از سال 2002 به این طرف شد. آب شدن یخ‌های زمینی از سال 2009 سریع‌تر شده است.
ماهواره‌ها داده‌های ارزشمندی جمع‌آوری می‌کنند که البته گران هستند و قیمت آن‌ها بین 100 میلیون دلار تا نزدیک به 1 میلیارد دلار آمریکا به‌ازای هر مأموریت است. ماهواره‌ها معمولا برای انجام عملیات‌های 3 تا 5 ساله طراحی می شوند؛ ولی اغلب اوقات عمری بیش از حد انتظار دارند.
بسیاری از کشورها سعی در فروش یا تجاری‌سازی داده‌ها دارند تا برخی از هزینه‌های خودشان را جبران کنند. حتی اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا و آژانس فضایی اروپا که تقریبا همه‌ی اطلاعاتشان را در دسترس عموم قرار داده‌اند، سعی در فروش داده‌ها در مراحل ابتدایی برنامه‌هایشان دارند. برنامه‌ی لندست آمریکا که ابتدا توسط ناسا در اوایل دهه 1970 آغاز به کار کرد، در دهه 1980 به شرکت خصوصی واگذار شد و بعد از آن دوباره تحت کنترل دولت درآمد. تحت چنین سیستم‌هایی، قیمت هر عکس بین صدها تا هزاران دلار است.
## داده‌های ماهواره
از بین 458 ماهواره مشاهده‌کننده زمین که در فاصله زمانی 1957 تا 2016 به فضا پرتاب شدند، تنها 38 درصد آن‌ها اطلاعاتشان را کاملا در اختیار عموم قرار می‌دهند.