نوحه حضرت رقیه

خشکی ِ چشم ِپشیمانِ مرا دریابید

به غباری سر ِ مژگانِ مرا دریابید

من اویسم ز قَرَنْ آمدم آقایم نیست

چشمهایِ ترِ حیرانِ مرا دریابید

کاش می دیدم و با گریه کنان می گفتم

حالِ آقایِ پریشانِ مرا دریابید

می زنم سینه به پایِ غمتان تا یک روز

سینه ی خسته ی سوزانِ مرا دریابید

مُنتهای آرزوی ماست

کاش در روضه فقط جان بسپارم پیشت

کاش در کرب و بلا جانِ مرا دریابید

قاطی ناله ها، خوشبحال اون کسی که گوشش مَحرم صدای حضرات میشه،چشمش مَحرم میشه

گریه ی مادر ِ تو می رسد از روضه ی ما

دست ها، چاکِ گریبانِ مرا دریابید

صدای گریه مادر میآد چی میگه؟

مادرت باز به سر می زند و می گوید

پسرِ تشنه و عریانِ مرا دریابید

آقا…کجا می خوام ببرمت؟