دُبِی (به عربی: دبیّ) (به انگلیسی: Dubai) بزرگترین شهر کشور امارات متحده عربی است. این شهر در جنوب کشور ایران و در پیرامون خلیج فارس و در شبه جزیره عربستان قرار دارد.
نخستین اشارههای تاریخی در دبی از سال 1095 میلادی ثبت شدهاست و نخستین نشانههای شهرسازی در دبی به سال 1799 برمیگردد. دبی در سال 1833 به دست شیخ مکتوم بن بطی بن سهیل آل مکتوم بهطور رسمی به عنوان یک شهر بنیان نهاده شد. جایگاه جغرافیایی مهم این شهر، باعث شد تا در قرن بیستم به یک بندر مهم تبدیل شود. در سال 1966 و با کشف نفت در دبی، دبی و کشور قطر تصمیم به راهاندازی یک واحد پولی جدید بنام «مجلس نقد قطر و دبی»، به جای «روپیهٔ خلیج» که پیش از این پول رایج بود گرفتند. کشف نفت منجر شد تا کارگران خارجی برای کار در این شهر به سرعت به آن نقل مکان کنند بهطوریکه در مدت بسیار کوتاهی 300 درصد به جمعیت آن افزوده شد و آن را به یکی از منابع مهم جهانی نفت تبدیل کرد. دبی جدید از زمانی که بریتانیا آن را در سال 1971 ترک کرد شروع به شکل گرفتن کرد. در این زمان، دبی به همراه ابوظبی و 4 شیخنشین دیگر کشور امارات متحده عربی را پایهگذاری کردند. یک سال بعد شیخنشین رأسالخیمه به کشور امارات پیوست اما قطر و بحرین تصمیم گرفتند که هرکدام یک کشور خودکفا باشند. در سال 1973 درهم امارات به عنوان واحد پولی رسمی امارات معرفی شد و به این ترتیب دبی و قطر اتحادیهٔ پولی بین خود را منحل کردند. در سال 1979 در یکی از محلههای دبی با نام جبل علی یک منطقهٔ آزاد تجاری ساخته شد که به شرکتهای خارجی اجازه واردات و صادرات بدون محدودیت را میداد. با شروع جنگ خلیج فارس در سال 1990 سرمایهداران و تاجران پولها و داراییهای خود را از این شهر خارج کردند که باعث شد اوضاع اقتصادی این شهر برای مدتی بحرانی بشود اما با دگرگونی فضای سیاسی، دوباره رونق خود را به دست آورد.