پایان رقابت های کشتی لوچو در بابل

کشتی لوچو از ورزش های پهلوانی و سنتی مازندران می باشد. همه ساله مردم زیادی همزمان با 26 عیدماه تبری (28 تیرماه خورشیدی) در آیینی که به جشن مردگان معروف است با تهیهه انواع غذا و خوراکی های محلی در مزار اهل قبور به شادمانی و سرور می پردازند. در حین برگزاری این جشن مسابقات کشتی سنتی لوچو هم برای شناسایی پهلوان ترین فرد منطقه اجرا می شود.

برگزارکنندگان مسابقه بیشتر پیشکسوتان ریش سپیدان و پهلوانان قدیمی اند که زمان و مکان مسابقه را تعیین و پهلوانان را دعوت می کنند.

واژهه لوچو به معنای لبهه چوب است که از دو کلمهه لو یعنی لبه و چو« یعنی چوب تشکیل می شود که معمولا آن را در زمین کاشته جایزهه مسابقه را روی آن می انداختند یا می بستند. پهلوانی که برنده می شد در پایان مسابقه جایزه را برمی داشت و چوب را به دوش می کشید.

در گذشته پهلوان حرمت و شخصیت خاصی داشت. اگر کسی از حریفی شکست می خورد به مدت یک سال حق کشتی گرفتن با او را نداشت و به اصطلاح پهلوان پهلوان می ماند. اما در حال حاضر این مسابقات به صورت دوره ای برگزار می شود و حریفان هر هفته چندبار به مصاف هم می روند

امروزه لوچو را در قالب زمان گنجانده اند و اگر حریفان در این زمان معین مساوی شوند با قرعه کشی برنده را انتخاب می کنند! اما در گذشته پهلوان کسی بود که حتی چندین ساعت مداوم کشتی می گرفت تا برنده از زمین بیرون بیاید وگرنه کشتی را تمام نمی کرد. ضمنا اگر پهلوانی همهه حریفانی را زمین می زد و در حال لباس پوشیدن بود باید به حریف طلبی کشتی گیر تازه از راه رسیده پاسخ می داد و با او کشتی می گرفت. حتی اگر پهلوان لوچو را می گرفت و به سمت محل خود در حال حرکت بود و در طول راه به حریفی برخورد می کرد همان جا لوچو را می کاشت و با آن حریف کشتی می گرفت.