(زادهٔ 14 شهریور 352 خورشیدی، کاث، خوارزم - درگذشتهٔ 22 آذر 427 خورشیدی، غزنین)، دانشمند و ریاضیدان، همهچیزدان، ستارهشناس، تقویمشناس، انسانشناس، هندشناس، تاریخنگار، گاهنگار، و طبیعیدان برجستهٔ ایرانی،در سدهٔ چهارم و پنجم هجری است. بیرونی را از بزرگترین دانشمندان مسلمان و یکی از بزرگترین دانشمندانِ فارسیزبان در همهٔ اعصار میدانندهمچنین، او را پدرِ انسانشناسی و هندشناسی میداننداو به زبانهای خوارزمی، فارسی، عربی، و سانسکریت مسلط بود و با زبانهای یونانی باستان، عبری توراتی و سُریانی آشنایی داشت. بیرونی یک «نویسندهٔ بیطرف» در نگارشِ باورهای مردمِ کشورهای گونهگون بود و بهپاسِ پژوهشهای قابلِ توجهش، با عنوانِ اُستاد شناخته شدهاست