سپید برف در نقطه سبزی از بهشت برین فرود می آیند جایی به عظمت و شکوه صحن و سرای آقایی رئوف و مهربان که قلب یک عالم برای ذره‌ای از زیارتش می‌تپد و به خود می‌بالند که در این کران ...
ای قصر تو بر عرش معلی زده پهلو ای نام شریف تو خلل را همه دارو ای پایه ایوان تو بر دوش نه افلاک با فر تو افلاک فرومایه‌تر از خاک ... تصنیف‌خوانی زیبای "محمد اسماعیلیان" با شعری از "سراج" ...
